Kolejny klip z Expedition Moustache: tym razem Brazylia w czasie mistrzostw świata w piłce nożnej w 2010 roku. Michał
Przeczytaj resztę wpisu...Brazylia
2010-07-23
W bagnie
Pousada da Santa Clara, 26 czerwca 2010 Z całego cyklu przygód Tomka Wilmowskiego, które czytałem w podstawówce, moją ulubioną historią jest ta zawarta w dwóch tomach: „Tomek u źródeł Amazonki” oraz „Tomek w Gran Chaco”. Nieprawdopodobne przygody w Ameryce Południowej, dziwne rośliny, dzikie zwierzęta i Indianie. Właśnie tego mi do tej pory brakowało. Natury. Ograniczeni podczas naszej „ekspedycji” do korzystania z publicznych środków transportu, nie mogliśmy zapuścić się na bezdroża i w nieprzebyte ostępy kraju prawie tak dużego jak cała Europa. Teraz nadarzyła się okazja. Pantanal to największe bagno na świecie, zajmuje dwie trzecie powierzchni Polski, rozciągając się na dzikim pograniczu brazylijsko-boliwijskim. Przez setki kilometrów podróżnik widzi tylko mokradła i selwę. Mieszkańców jest bardzo niewielu. Kilka osad, a poza tym […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-07-13
Miasto widmo
Brasilia, 20 czerwca 2010 W żarze spływającym z nieba chodzimy po mieście z betonu, najsmutniejszym chyba mieście tego radosnego kraju. Mieście, które w trzy lata wyrosło na środku pustyni, w miejscu które odpowiadają współrzędnym geograficznym z proroczego snu pewnego włoskiego duchownego Don Bosco. Z powietrza Brasilia wygląda jak gigantyczny układ scalony. Zanim ruszamy w miasto rozkładamy mapę. Zastanawiam się przez chwilę, czy to jakiś żart. Zamiast planu miasta widzę ogromy samolot! Juliana, u której zatrzymujemy się w ramach CoachSurfing, wskazuje palcem na czubek północnego skrzydła. „Znajdujemy się właśnie tutaj” – mówi. Wyglądam przed okno – cisza. Wychodzimy na ulicę – pusto. Coś tu nie gra, czy wciąż jesteśmy w Brazylii? Szare płyty chodnikowe, bloki mieszkalne, brzozy , buki i upał […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-07-12
Canarinhos
Salvador da Bahía, 18 czerwca 2010 Jest wtorek, dochodzi 15.00. W mieście panuje dziwne napięcie. Pomimo 36 °C i palm czuję się nieco jak w domu, tuż przed Wigilią Świąt Bożego Narodzenia. Na ulicach pustki. Osób, które jakimś nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności wciąż przemierzają dzielnice Salwadoru jest naprawdę niewiele. Wsiadamy do autobusu. Kierowca jest wyjątkowo nieuprzejmy, wybucha między nami mała awantura, o drobne. To pierwszy raz kiedy spotkaliśmy się z objawem chamstwa ze strony zazwyczaj bardzo pomocnych i uprzejmych Brazylijczyków. Ale puszczamy to w niepamięć. Jak facet ma się nie denerwować jak za dziesięć minut rozpocznie się spektakl. W rolach głównych wystąpią hołubieni przez cały kraj Canarinhos, czyli Kanarki – narodowa reprezentacja Brazylii w futbolu, a on siedzi za kierownicą. Czy […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-07-06
Orixás dosiądą swych wierzchowców
Salvador da Bahia, 18 czerwca 2010 Sprawa nie jest prosta. Nikt nic nie wie. Nawet jeśli ktoś coś słyszał to nie wnika gdzie i kiedy. Znajomi mieszkańcy Salwadoru nie chcą mieć ze sprawą nic wspólnego. Mówią, że z duchami nie ma zabawy i lepiej nie ryzykować. Poznajemy Amerykankę, która pracuje jako wolontariusz w miejscowym sierocińcu. Rozmowa schodzi na afrykańskie korzenie miasta. Mary twierdzi, że w niektórych częściach miasta jest zła aura. Trzykrotnie zmieniała już lokum. W jednym miejscu ciągle śnili jej się biczowani niewolnicy. Później dowiedziała się, że kiedyś znajdowała się tam fabryka, w której czarni zmuszani byli do ciężkiej pracy w nieludzkich warunkach. W drugim mieszkaniu, we śnie ktoś krzyczał jej imię, poczuła uścisk na ramieniu. Nagle wybudzona ujrzała […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-07-03
Samba da Bahía
Salvador da Bahía, 16 czerwca 2010 Salwador. Zapada zmrok. Liane wraz z mężem i synem Gabrielem, wracają z Magalhães International Airport. Skręcają z głównej drogi prowadzącej z portu lotniczego do centrum miasta, chcąc skrócić drogę do dzielnicy Santa Cruz. Nagle silnik krztusi się i auto staje. Na ostatnich obrotach mąż Liane skręca na pobocze. W tym miejscu nie ma żadnych domów, tylko zaniedbany park, do najbliższych zabudowań jest jakieś trzysta metrów. Mąż Liane postanawia zadzwonić do przyjaciół, żeby odholowali ich do domu. Drogą przejeżdża samochód, zwalnia mijając stojące na poboczu auto. Światło latarni ukazuje twarz mulata w bejsbolówce założonej tył na przód. Samochód, zwalnia jeszcze bardziej, również skręca na pobocze, staje, i podjeżdża na wstecznym do rodziny. A później wszystko […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-07-03
Chico Rei i inni
Belo Horizonte, 13 czerwca 2010 Chico Rei nazywał się kiedyś Galanga i był wodzem afrykańskiego plemienia w głębokim Kongo. Do czasu, aż złapali go portugalscy łowcy niewolników. Wraz z rodziną oraz większością plemienia Galanga znalazł się na pokładzie karaweli tnącej Atlantyk w kierunku Brazylii. Świat jaki dotąd znał, zniknął bezpowrotnie. Wrzucili go do kopalni i kazali kopać. Chico Rei kopał przez wiele lat, kopał bez przerwy, a przy życiu utrzymywało go poczucie obowiązku. W końcu był wodzem, a wódz musi dbać o swój lud. Chico kopał więc dalej, odkładał każdy okruch złota, aby kupić swoją wolność. Ukrywał opiłki złota we wnętrzu swojego ciała i we włosach, aż uzbierał tyle, że mógł kupić swoją wolność. Ale wtedy też nie przestał kopać. […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-06-29
Christo w gipsie
Rio de Janeiro, 9 czerwca 2010 Chrystus jest w gipsie, stoi nieruchomo i ma skrępowane ciało. Cholerne rusztowania uwięziły ikonę w szkaradnym uścisku akurat teraz. Pech. Chrystus, czy w gipsie, czy bez gipsu nigdy nie jest taki jakiego znamy z filmów, gdzie w czołówce pojawia się w ruchu, dynamiczny, wibrujący, monumentalny i władczy. Ma co prawda oko na metropolię, wie kto z kim, gdzie i kiedy, ale nie ma żadnej kontroli nad niepokornym, krnąbrnym, hedonistycznym miastem. Nikt nie ma. Chrystus jest jedynie atrapą, podobnie jak liczne odziały uzbrojonej po zęby policji w kamizelkach kuloodpornych, którym cariocas (mieszkańcy Rio) otwarcie okazują pogardę. Chrystus jest raczej znakiem, punktem odniesienia. Stoję u jego stóp wpatruję się w legendarne Rio. Podobnie jak Balijczycy wyznaczają […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-06-26
Favela Rocinha
Rio de Janeiro, 5 czerwca 2010 Nie możemy opuścić Rio bez wizyty w faveli. Zastanawiamy się, czy nie spróbować dostać się tam na własną rękę, ale moglibyśmy najwyżej dyskretnie się rozglądać, udając zwykłego przechodnia, zostawiwszy wszystkie wartościowe rzeczy w hostelu. To nie dla nas. Chcemy zdjęć i nie chcemy bez celu błądzić po wąskich uliczkach, bez pojęcia gdzie należy wchodzić a gdzie pod żadnym pozorem nie wolno. Krótko mówiąc, potrzebujemy przewodnika i najlepiej, aby to był ktoś stamtąd, z drugiej strony barykady. Zaczynamy szukać. Hiszpański pomaga tam, gdzie już nikt nie mówi po angielsku. Przekręcamy słowa tak, aby brzmiały po portugalsku i zazwyczaj się udaje. W końcu dostajemy telefon do Briana. Chłopak pracujący w naszym hostelu mówi, że Brian to […]
Przeczytaj resztę wpisu...
2010-06-19
Jeden dzień z życia mężczyzny
Rio de Janeiro, 4 czerwca 2010 To będzie opowieść o jednym, długim dniu. Dniu, w którym wydarzyło się tyle, że wystarczyłoby na cały tydzień. O dniu, który stworzyła Agi, misternie nad nim pracując w tych rzadkich wolnych chwilach, kiedy nie było mnie w pobliżu, próbując na dystans zaplanować coś w mieście, którego nawet nie znała. Budzę się dosyć późno, jest już po 9.00. Spaliśmy długo, gdyż podróż autobusem z Puerto Iguazu trwała 24 godziny i byliśmy zmęczeni. Śpimy w ośmioosobowym dormie, wszystkie mniejsze pokoje były zajęte, gdyż jutro jest Boże Ciało, które w Brazylii jest dniem wolnym od pracy. Do Rio de Janeiro zjechali więc młodzi i starzy Brazylijczycy na czterodniową imprezkę. Agi leży pode mną, łóżka są piętrowe. Nagle […]
Przeczytaj resztę wpisu...