Rio de Janeiro, 9 czerwca 2010 Chrystus jest w gipsie, stoi nieruchomo i ma skrępowane ciało. Cholerne rusztowania uwięziły ikonę w szkaradnym uścisku akurat teraz. Pech. Chrystus, czy w gipsie, czy bez gipsu nigdy nie jest taki jakiego znamy z filmów, gdzie w czołówce pojawia się w ruchu, dynamiczny, wibrujący, monumentalny i władczy. Ma co prawda oko na metropolię, wie kto z kim, gdzie i kiedy, ale nie ma żadnej kontroli nad niepokornym, krnąbrnym, hedonistycznym miastem. Nikt nie ma. Chrystus jest jedynie atrapą, podobnie jak liczne odziały uzbrojonej po zęby policji w kamizelkach kuloodpornych, którym cariocas (mieszkańcy Rio) otwarcie okazują pogardę. Chrystus jest raczej znakiem, punktem odniesienia. Stoję u jego stóp wpatruję się w legendarne Rio. Podobnie jak Balijczycy wyznaczają […]
Przeczytaj resztę wpisu...