Distrito Capital

Bogota, 14 września 2010

Nazywam się Santa Fe de Bogota,

ale możesz mi mówić Bogota.

Nie jestem piękna,

ale spróbuj mi to powiedzieć w twarz,

a moi sicarios szybko cię znajdą.

Na targu szmaragdów

albo w transmillenio,

nie ma ucieczki,

mam osiem milionów donosicieli.

To moje dzieci,

sprzedawcy minut

albo gum do żucia,

czyściciele butów

i kokainowi domokrążcy.

Możesz obejrzeć obrazy Botero,

lecz nie zostawaj tu dłużej

bo życie ci minie

w autobusowych przesiadkach.

Już słyszę,

narzekasz,

że ludzie nerwowi,

zamknięci w sobie

i jacyś ponurzy.

A ty kim byłbyś w moich trzewiach?

Anonim